photo:Rabac Liviu
Το Διάγραμμα 1 δείχνει την πορεία της παραγόμενης ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας στον κλάδο της γεωργίας, δασοκομίας και αλιείας, δηλαδή της παραγωγής τροφίμων στην χώρας μας. Με τον όρο προστιθέμενη αξία, εννοούμε την αξία που εμπεριέχει ένα προϊόν σε κάθε στάδιο επεξεργασίας που επιδέχεται. Παρατηρούμε ότι μετά το 2005 ξεκινά μια θεαματική πτώση της αξίας των διατροφικών μας προϊόντων, ενώ με το ξεκίνημα της κρίσης το 2010 η αξία τους πέφτει σε επίπεδα χαμηλότερα του 1995. Αυτό οφείλεται αφενός στην σταδιακή εγκατάλειψη της παραγωγής εξαιτίας των “κινήτρων” που δόθηκαν από την Ε.Ε. κατά την διάρκεια της ευημερίας, και αφετέρου εξαιτίας της ακαριαίας πτώση της εγχώριας ζήτησης, λόγω της κρίσης.
Διάγραμμα 1 (ΕΛΣΤΑΤ)
Σήμερα η αξία του κλάδου παραμένει ξεκάθαρα χαμηλότερη από εκείνη που παράγονταν το 1995. Παρόλη την τάση των τελευταίων ετών για επιστροφή και ανάκτηση των “χαμένων” παραγόμενων αγροδιατροφικών προϊόντων, η οποία ήταν στην πραγματικότητα μικρότερη από εκείνη που φάνηκε τελικά, τα προϊόντα μας εξακολουθούν να έχουν μικρή προστιθέμενη αξία. Αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που υπολείπονται ανταγωνιστικότητας στις διενθής αγορές. Ως γενικό συμπέρασμα, μπορούμε να πούμε ότι παράγουμε λιγότερες ποσότητες προϊόντων διατροφής αλλά κυρίως με μικρή έως ανύπαρκτη επεξεργασία και συνεπώς με ελάχιστη προστιθέμενη αξία.
Αξιοσημείωτο αναφορικά με αυτόν τον δείκτη, είναι η παρόμοια πορεία που ακολουθούν οι περισσότεροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, εκτός των υπηρεσιών, και φυσικά το ΑΕΠ. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει σαφέστατα την εξάτμιση του δευτερογενούς τομέα, δηλαδή της μεταποίησης, αναγκάζοντας την οικονομία μας να στηρίζεται στον ευάλωτο και χαμηλής εξειδίκευσης κλάδο των υπηρεσιών, με έμφαση τον τουρισμό.
George Gkekas | Brand & Exports Strategist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου