Ένας εθελοντής είναι επαγγελματίας;
Μία καλλιτέχνης πρέπει να είναι επαγγελματίας;
Ένας γιατρός οφείλει να είναι επαγγελματίας;
Ένας υδραυλικός είναι απαραίτητο να είναι επαγγελματίας;
Πολλές φορές κάποιες έννοιες χρησιμοποιούνται με αρκετή αοριστία. Για παράδειγμα η έννοια του επαγγελματισμού.
Πάρα πολύς κόσμος έχει συνδέσει τον επαγγελματισμό με την αμοιβή και τον βιοπορισμό, ενώ η έλλειψη αμοιβής υποδηλώνει αυτόματα μια χαλαρή συμπεριφορά απέναντι στο έργο, χωρίς ανάληψη ευθύνης ή υποχρεώσεων. Και όχι άδικα, μιας και εάν κοιτάξουμε κάποιους ορισμούς θα δούμε ότι ο επαγγελματισμός συνδέεται με την αμειβόμενη εργασία. Ωστόσο οι συνειρμοί γύρω από τον επαγγελματία δεν σταματούν εδώ. Η έννοια συνδέεται στενά με τον τρόπο που κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να κερδίσει χρήματα, υπονοώντας ότι προτεραιότητά του είναι το κέρδος.
Πολλές φορές λοιπόν, συγχέουμε τον επαγγελματισμό με την επαγγελματοποίηση. Η δεύτερη ορίζεται ως το κοινωνικό και πολιτικό έργο ή την αποστολή που έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τα ενδιαφέροντα μιας επαγγελματικής ομάδας ενώ ο επαγγελματισμός προσδιορίζεται ως κάτι που καθορίζει και διατυπώνει την ποιότητα και το χαρακτήρα των ενεργειών του ατόμου εντός της ομάδας και επιδιώκει την ανύψωση του επαγγελματικού κύρους και γοήτρου (Helsby & McCulloch, 1996, σ. 56. Webb et al., 2004). Δηλαδή η επαγγελματοποίηση σχετίζεται με τα πιο πρακτικά ή “επίσημα” στοιχεία μιας δραστηριότητας ενώ ο επαγγελματισμός αφορά τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που εξασκεί την δραστηριότητα. Η λέξη κλειδί του επαγγελματισμού θα μπορούσε να είναι η ποιότητα που παρέχεται στο εκάστοτε επάγγελμα και όχι τόσο η τυπικότητα και οι νόρμες που κάποιος οφείλει ίσως να ακολουθεί για να εξασκήσει ένα επάγγελμα. Έτσι λοιπόν όλοι οι υδραυλικοί, όλα τα στελέχη επιχειρήσεων και όλοι οι καλλιτέχνες δεν διαθέτουν απαραίτητα επαγγελματισμό, παρόλο που μπορεί να έχουν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος. Σημασία λοιπόν δεν έχει να ασκούμε απλά ένα επάγγελμα αλλά να λειτουργούμε ως επαγγελματίες. Με αυτή την λογική μπορεί κάποιος εθελοντής να πρέπει να είναι επαγγελματίας, ιδιαίτερα στην περίπτωση εκείνων που ασχολούνται με ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες ή απροστάτευτους ανθρώπους.
Ορισμένα σημαντικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να προσδιορίσουν έναν επαγγελματία είναι:
- Οποιαδήποτε εργασία και να κάνει κάποιος θα πρέπει να έχει τις κατάλληλες γνώσεις. Η εκπαίδευση, η μόρφωση και η παιδεία δεν θα πρέπει να απαξιώνονται έναντι της εμπειρίας. Μέσα από αυτή την διαδικασία το άτομο αποκτά, πέρα από τις απαραίτητες πληροφορίες, μεθόδους, τα πρακτικά εργαλεία και την τεχνογνωσία, την κουλτούρα αλλά και την ηθική που διέπει ένα επάγγελμα. Το χαρακτηριστικό ενός επαγγελματία προέρχεται από ικανότητά του να βελτιώνει και να εξελίσσει συνεχώς τις γνώσεις του.
- H συνέπεια. Η ακρίβεια στους προβλεπόμενους χρόνους και η συνεχή εμπλοκή του με την εργασία του. Η δυνατότητα προσαρμογής και τήρησης των τυπικών και άτυπων κανόνων που προσδιορίζονται από το περιβάλλον εργασία του. Η τήρηση των συμφωνιών και ο λόγος του επαγγελματία είναι θεμελιώδη χαρακτηριστικά που τον προσδιορίζουν, ανεξάρτητα με το κόστος που μπορεί να έχει η τήρηση αυτών. Ας μην ξεχνάμε ότι το brand είναι η υπόσχεση που δίνουμε αλλά κυρίως η ικανότητά μας να την υλοποιούμε.
- Η ηθική. Το στερεότυπο ότι μία επιχείρηση για να αναπτυχθεί δεν θα πρέπει να έχει ηθικούς φραγμούς, ένας επαγγελματίας θα πρέπει να βάζει πάνω απ’όλα το κέρδος, ισχύει σε μη υγιή περιβάλλοντα επιχειρηματικότητας, αναπτυσσόμενων κυρίως οικονομιών και κοινωνιών. Το ηθικό πλαίσιο που κινείται κάποιος αποτελεί όχι μόνο στοιχείο διαφοροποίησης του από τον ανταγωνισμό, αλλά και βασικό στοιχείο του επαγγελματισμού του. Η επαγγελματική ηθική αλληλεπιδρά με την προσωπική, κοινωνική ηθική αλλά και την εσωτερική ηθική της επιχείρησης ή του κλάδου.
Ο επαγγελματισμός λοιπόν αναφέρεται στον τρόπο, στο επίπεδο ποιότητας και προτύπων εργασίας, που εκτελεί κάποιος την εργασία του (Hargreaves, D., 1994) δηλαδή περισσότερο στα ποιοτικά χαρακτηριστικά που συνδέονται με την προσωπικότητα του κάθε ατόμου.
Ο Hoyle και John (1995), όρισαν την διάκριση μεταξύ των εννοιών του επαγγελματισμού και της επαγγελματικότητας. Αναφέρουν σχετικά ότι η επαγγελματικότητα εστιάζει στο σύνολο της γνώσης, των δεξιοτήτων και των αξιών, τα οποία καθοδηγούν τις επαγγελματικές πρακτικές που ακολουθούνται, ενώ ο επαγγελματισμός περιλαμβάνει την ιδεολογία, τη ρητορική και τις στρατηγικές που ενστερνίζονται τα επαγγέλματα για αυτοπροβολή ή χρησιμοποιούνται από κυβερνητικούς φορείς προκειμένου να βεβαιώσουν την αποδοχή της εκάστοτε πολιτικής (Hilferty, 2008).
Όλοι οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν κάποιο έργο πρέπει να φέρουν αβίαστα και με συνέπεια τα χαρακτηριστικά ενός επαγγελματία. Η αμοιβή δεν θα πρέπει να επηρεάζει τον επαγγελματισμό και την σοβαρότητα που αντιμετωπίζει κάποιος ένα project. Ο επαγγελματισμός αντικατοπτρίζει και χαρακτηρίζει την προσωπική του ποιότητα. Ωστόσο η αμοιβή, με οποιαδήποτε μορφή, είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για την ποιότητα και το προσδοκόμενο αποτέλεσμα του παραγόμενου έργου και θα πρέπει να σχετίζεται άμεσα με τις ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες του εργαζόμενου, και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να απαξιώνεται.
Σκεφτείτε:
Ένας εθελοντής που βοηθά αστέγους και το κάνει για προσωπική προβολή είναι επαγγελματίας;
Ένα στέλεχος marketing με εμπειρία αλλά χωρίς σχετικές σπουδές είναι επαγγελματίας;
Μία καθηγήτρια με διδακτορικό που τηρεί κατά γράμμα ένα δεδομένο πρόγραμμα ανεξάρτητα από τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας, είναι επαγγελματίας;
Ένας υδραυλικός με εμπειρία 2 δεκαετιών που δεν συνεπής στα ραντεβού με τους πελάτες του, είναι επαγγελματίας;
Εάν μία επιχείρηση προσφέρει πολύ φθηνά και καλά προϊόντα αλλά χρησιμοποιεί παιδική εργασία είναι "επαγγελματίας";
Ένας υπάλληλος ο οποίος δεν θα αξιολογηθεί ποτέ για την εργασία του, έχει κίνητρο να είναι επαγγελματίας;
Σκεφτείτε τώρα όλους αυτούς τους ανθρώπους που σας προσφέρουν καθημερινά προϊόντα και υπηρεσίες. Πόσοι από αυτούς έχουν γνώση, συμπεριφορά και ηθική επαγγελματία; Σίγουρα τώρα θα είναι πιο εύκολο να τους προσδιορίσετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου